وقتی رسیدم خونه گوشیم زنگ خورد:
خانوم سروری ببخشید دیروقت هست. شماره شما رو از بابام گرفتم.
اتفاقی افتاده تماس گرفتی؟
یه پرشیای سفید تصادف کرده بود، داشت میسوخت. ما نگران شدیم ... خانوم خدا رو شکر...خدا رو شکر سالمید.
گفت خداحافظ و بی اینکه منتظر بمونه من جواب بدم قطع کرد.
میرسم به تو
میرسی به من
هر روز وقت برگشتن مریم از سرکار این آهنگ رو گوش میدادم.
هر روز...
آدمها رو نه به سفر، نه در عصبانیت، نه در شراکت مالی آزمایش نکنید.
با کلمه...حتی نه با ساعت ها گفتگو...
در گفتگو بسیاری قهارن اما در کلمه نه.
دوست داشتن آدم ها اصلا آسون نیست چون آدمها یکپارچه خوبی که نیستن.منم نیستم. و آدمها از نقص های خودشون آگاه نیستن. خیال میکنن که آگاه هستن اما نیستن. منم آگاه نیستم. راستی کی تحمل سختی داره؟
به قدری خسته و مستاصلم که میتونم همه ی تلاشم رو نادیده بگیرم و ازش عبور کنم.
خوشایندم نیست ولی میتونم.
امشب یک تذکر جدی گرفتم مبنی بر اینکه تنش نسازم.
سعی میکنم فکر شده تر رفتار کنم.
تذکر خوبی بود.
تماس گرفت گفت کارت نامزدیم رو با خانومم میخواستم بیارم دم منزلتون تقدیم کنم
و من نمیفهمم چرا نامزدی مهندس دعوتم در حالی که سه چهار سال پیش همکار بودیم و از اون به بعد فقط سلام و علیک و تبریک سال نو.
گفت دلم میخواد یکی از دوستای خانومم باشید. دوست دارم بیشتر باهم آشنا بشید.
میخواستم بگم جناب من وقت نمیکنم سرمو بخارونم الان دوست شدن با همسر تو چرا باید جزو اولویتهام باشه!
مبارکشون باشه. خوشحالم از خوشحالی شون.
سعید پیام داده : همیشه همراهت هستم رفیق!
مگه میشه دلم ضعف نره برای دلبریهاش...