به نظرم درستش این هست که به جای عصبانیت از دیگران، شاکله ی روابطمون رو باز تنظیم کنیم. وقتی آستانه آسیب پذیری یک رابطه بالاست چرا باید نزدیک بمونیم؟ یا تظاهر به صمیمیت و اشتیاق بکنیم؟