ما همه عیب دیگران رو می بینیم و حُسن خودمون رو. شاید برای همین نمیتونیم باهم حرف بزنیم.
گفتگو وقتی نتیجه داره که نگران نباشیم اگر به طرف مقابل حق میدیم خودمون چیزی از دست بدیم. حرف زدن با کسی که مدام میخواد یادآوری کنه نقصی نداره و شمایید که کم میفهمید/حواس پرتید/سطحی نگرید/آزاردهنده رفتار میکنید محاله به نتیجه ای جز اینکه شما سرشار از نقص هستید منتج بشه.