گفت هر جا راه افتادی چهل منزل جلو برو بی اینکه به پشت سرت نگاه کنی؛ برکت قدمهات رو زائل نکن با میل به هر لحظه تماشا.
تماشا پاداش منزل چهل و یکم هست؛ چشمات رو سیراب کنی پاها یاری نمیکنن. آدمیزاد یه سرزمینه؛ حالا تو فکر کن تو این سرزمین هر پاره علم استقلال بردارن. چه رنجی بشه برای قلب ....گفت قلبت رو رنج نده با خودت یکپارچه باش.قلبتو با عقلت یکی کن نگذار جنگ داخلی راه بیفته. گفت عشق جنگ داخلی همه آدمهاست. جنگی که صداش بلند و به پشت مرزها هم میرسه. گفت قلب یاغی میشه ؛ فاضل زانوی ادب میزنه در پیشگاه عقل تا سرباز سرکش سرزمین جسم در وطن مجازات بشه؛ نه پشت مرزها. گفت قلبتو دست محرم بسپر برای مداوا به بهانه ی مجازات.