وقتی کنار کارتابل ها شعر میگذاشتی باورت نکردم؛ حتی وقتی صبح ها روی میز کارم شاخه گل رز قرمز می دیدم درک نمیکردم ممکنه دوستم داشته باشی.وقتی روز آخر گریه کردی دلم لرزید اما بازم باورت نکردم. الان که یکسال گذشته کم کم دارم باور میکنم مریم دختر مهربونی بود که شعر و گل رو خرج پیشرفت شغلی نمیکرد.