شبیه حکایت شعر بوی جوی مولیان ، کم مونده لباس به دست بگیرم و بی کفش با پای زخم تا تو بدوم که بهت برسم  بغلت کنم. امید جات خیلی خالیه و رسما با کل حرفهای فلفلی ت تحمل ۱۲ روز ندیدنت داره تبدیل به سرطان میشه در جسم و روحم.