آدم وقتی از آرزویی صرف نظر میکند به این می ماند که از ارتفاع خیالش سقوط کند.

بدن درد جانانه میگیرد؛کبود میشود و میشکند اما خوبیش این است که دیگر معلق نیست.

اینکه پایت روی زمین باشد یک لذت است که بعد از سقوط به خوبی درک میشود.

*عنوان از سعدی