امشب آزاده رو نگاه کردم!شبیه سیزده سال پیش که به سن حالای من بود؛دستم رو میگرفت و من کنارش رو ابرها راه میرفتم
شاید فقط سکوت میکرد وبه حرفهام گوش نمیداد اما من یه روزی فقط با اون از چیزهایی که تو سرم میگذشت حرف میزدم.
بعضی آدمها سایه هایی دارن که خنکاشون گرچه ابدی نیست اما دلپذیره.
*عنوان از علیرضا بدیع