با خودت در صلح باش. تمامِ جهان خودِ تو هستی!

دلم میخواد استعفا بدم بنشینم خونه عزاداری کنم. یه مدت رها باشم به خودم وقت بدم افسرده یا افسرده تر بشم. چیزی که دلم میخواد رو نادیده میگیرم و می ایستم. ایستادن جنگ سخت تری هست. باید با خودم بجنگم نه با دیگران.

میدانم می آیی!

به کی میتونم بگم از تشابه اسمی که روی سنگ قبر نوشته شده با اسم معشوقه م می ترسم. از شناسنامه ی پانچ شده ش می ترسم؛ از بخش وفات که پر شده...منتظرم بیاد و باهم چای بخوریم به این اتفاقات عجیب و مضحک بخندیم.

شاید یکی بود و معجزه کرد

هرچی میگذره سخت تر میشه، نه عادی تر!

روزهای اول صبر اما بعدتر درد به عصب میرسه. الان دلتنگی دیگه به غم و خشم ترجمه نمیشه؛ دردی شده که من در شکمش زندگی میکنم. در تاریکی شکمش. یونس باید باشم که به روشنایی برگردم. اما من فقط فاطمه ام.

من به چه زبانی حرف میزنم که کسی متوجه نمیشه؟

دلم واسه بوی بدنش بوی گردنش برای بستن موهاش تنگ شده میرم قدم بزنم کلی وسیله می بینم میتونستم براش هدیه بخرم....اینا رو که میگم میگن دعا بخون فاتحه بفرست خیرات بده! یا منو نمیفهمن یا من نمیفهممشون. من یه حجم متشکل از پوست و گوشت و استخون میخوام که بغلش کنم نه مریم مقدس که فرزند مصلوب داشته باشه و وقت مشکلات ازش کمک بخوام و بهش پناه ببرم. من زندگیم رو میخوام؛ زنی رو میخوام که مهم ترین هم صحبت و رفیقم هست. صبر میکنم. 

کجایی واقعا

گوشم رو چسبوندم به سنگ صدات زدم جوابی نیومد. جای بدنت سنگ رو لمس کردم. خاک مسطح قابل بغل کردن نیست وگرنه بغلش میکردم.

گنج قارون

تو رو مثل گنج خاک کردم. ولی یه روز میام سراغت...یا تو رو برمیگردونم یا واسه همیشه کنارت می مونم. قرآن که میخونم خدا مدام قول داده اگر اون زیر اتفاقی برات بیفته تو رو از نو بسازه. همون شکلی که به خاک تحویل دادم.

چندصدهزار

چهلم هم برگزار شد و من نمیدونم چرا هنوز آروم نشدم...

از یک تا چند بشمرم به آرامش برگردم؟!

یک روانشناس

از مزخرف ترین خاطرات زندگیم طوری حرف میزنه که به خودم افتخار کنم. با سینه ی سپر و صدای رسا... دوست نداشتنش کار سختیه و من آدم کارهای سخت نیستم.

در دنیای تو ساعت چند است*

بابا همیشه ساعت مچی دستش بود. مامان که میرفت بیرون با بیقراری به ساعتش نگاه میکرد و میگفت الانهاست که بیاد. مامان که رفت بیمارستان ساعت مچی ش رو باز کرد. حالا به مچ دستش نگاه میکنه و میگه ساعت دستم نیست وگرنه بهتون میگفتم کِی؛ اما میاد. برمیگرده.

پیچیدنی

دلمه ی برگ درست کردم. گفت چه حوصله ای داری تو این شرایط! گفتم کلی وقت داشتم و نمیدونستم با وقتم چه کنم در نتیجه دلمه درست کردم.