خودمان باشیم و ادای چیزی رو که نیستیم درنیاریم.
چقدر برای خودم بودن باید تمرکز کنم.
کجای رفتارها و منشم در زندگی از خودم نیست؟
خودمان باشیم و ادای چیزی رو که نیستیم درنیاریم.
چقدر برای خودم بودن باید تمرکز کنم.
کجای رفتارها و منشم در زندگی از خودم نیست؟
حالم انقدر بد شده که اگر خونه بودم و بیکار بودم میرفتم عمل جراحی زیبایی بینی میکردم.
رییس کتاب داده بخونم.
نگاهم داره به ایشون اندک اندک تغییر میکنه.
با یک شیب بسیار ملایم میره که خوش بین بشم به شخصیتش...
بت من تو هستی
کسی رو بیشتر از تو اگر دوست داشتم آزادی از من سلبش کنی.
من آباد میشم اگر به دست تو ویران بشم.
دلم میخواد کفشهام رو دربیارم صدات رو بشنوم؛ کاش نوری ببینم...
از تو اگر غیر از تو خواسته باشم کم خواسته ام. قلبم رو پر از محبتت کن و خالی کن از هرچه غیر از خودت...من رو از منیت خالی کن.
من آن توام، مرا به من باز مده
* آیه 24 سوره قصص
امروز در خلال حرف زدن فهمیدم آرامش برای من از امنیت مالی و جایگاه اجتماعی اولویت مهم تری هست؛ حتی از علاقه.
تازه فهمیدم چرا اسباب رفتن تو رو مهیا کردم. ببین آدمی که با ترس از دادن، داره تو رو کنترل میکنه که خوب و مهربون و منعطف و همراه باشی؛ نگه داشتنی نیست. رهاش کن بره رییس.
فرشید انقدر زیاد بابا رو بغل میکرد بغلش که میکنم برام باباست.
مظلوم و سبیلو و مهربون و باابهت عین بابا...و نجیب.
مریم هم باباست. سکوتش خودخوری کردنش حتی عصبانیت و ظرافت و حساسیتش.
امید و سعید مامان هستن؛ جمعه که امید داشت گریه میکرد داشتم فکر میکردم مثل مامان راحت گریه میکنه.
اگر تو رو تمام و کمال یادم بیاد دیگه هیچ اشتباهی پیش نمیاد.
میخوام خوب فکر کنم که یادم بیاد.
دلم برای سپهر تنگ شده
برای حرف زدن
برای دیوونه بازیهاش
برای همه وقت هایی که با وسواس میاد سر کمدم میگه با من میای بیرون به سلیقه من لباس بپوش
برای شبهایی که باهم بیداریم و حرف میزنیم
مدتهاست حوصله نکردم حتی چند دقیقه باهم صحبت کنیم.
صبح ساعت پنج با صدای پیامک سعید بیدار شدم:
کوتاه می نویسم اما بلند بخوان
به بلندای احساسم دوستت دارم.
به حرف های سر میز صبحانه با همکارهام فکر میکنم؛ به حرفهایی که وقتی در اتاقم بسته ست دور از چشم بچه ها با من میگن.
خانوم ها عموما اصرار دارن بگن همه ی هنجارهای اجتماعی/اخلاقی رو در مجردی پشت سر گذاشتن اما بعد از ازدواج متوجه شدن دارن با یک مرد معصوم و نازنین زندگی میکنن که خیلی قائل به رعایت حدود اخلاقی بوده.
متوجه نمیشن مرزهایی که برای اونها تعیین شده توسط جامعه ای با قوانین و تفکر مردانه معین شده حتی اگر مجری و آموزش دهنده زنی در کسوت مادر یا معلم بوده ؛
و باز متوجه نمیشن ارزش گذاری مثبت این هنجارشکنی هم توسط همون مردها بهشون تحمیل شده...خیلی نرم و ملایم.