عشق، علاقه و محبتی که احساس امنیت و آرامش نده به درد من نمیخوره.
با این فرمول میتونم ادعا کنم که با عشق سرکارم حاضر میشم.
اینجا برای من خونه ست چون خستگی و دلخوریش هم حال خوش داره و در نهایت اینکه انسان شریف و حمایتگری در راس امور حضور داره برام خوشایند هست.
سرماخوردگی با سرم و امپول و قرص جوشان خوب نمیشه.
باید غر بزنم و یکی باشه براش ناله کنم نازمو بخره لوس کنم خودمو تا مرضم رفع بشه.
صد البته که این وظیفه خطیر در غیاب مامان بابا به دوش مریم هست و چه کنم که گلی خانم سفر هستن. نبودنش به شدت احساس میشه چون داروی سرماخوردگی قرص و آمپول نیست.
دختر
تو اگر نبودی من چه داشتم
تو اگر نبودی...وای اگر تو نبودی.
رفیق سفر و راه و خستگی
تو اگر نبودی دنیای من بهشت کوچکی به نام تو را از دست میداد.
یه شب که دنیا رو خوابونده بودیم و آخر شب داشتیم با مامان چای میخوردیم گفت فاطمه شنیدی میگن به مالت نناز به شبی بنده و به زیباییت نناز به تبی بنده؟ گفت هیچی برای همیشه مال ما نیست.
دیشب که شب یلدا بود فکر کردم سال پیش این موقع من همه چیز داشتم چون هم مادرم بود هم پدرم؛ امسال اما یک پاک باخته ی تمام عیارم. چون هیچ کدوم رو ندارم. ولی نمردم و تونستم بغض و غمم رو قورت بدم. گاهی فکر میکنم با غم از نو ساخته شدم؛ با همین غمی که ویرانم کرد...
دو سه سانت مونده موهام به پایین کمرم برسه. بابا اگر بود لذت می برد از بافتنش؛ چند هفته پیش زد به سرم برم آرایشگاه و پسرونه موهام رو کوتاه کنم. بعد گفتم شاید بابا هنوز همین حوالی باشه...اگر بدونم نیست حتما موهام به کارم نمیاد.کوتاهش میکنم.
امروز فکر کردم به اینکه چرا نماز اول وقت نمیخونم؟
معشوق باید در اولویت باشه.
هر جا که باشم چند دقیه وقت و یک تکه سنگ پیدا میشه.
براش نوشتم : دوستت دارم اما دیگه دلیلی نداره ببینمت.
انقدر میفهمیدم که بدونم دوست داشتن یه ادم خودشیفته عاقبت خوشی نداره. یکی شبیه نامادری سفید برفی که از اینه هم اعتراف میگرفت که بهترینه.
اول هفته ی خوبی ساخته شد. با همکارها بدون بچه ها یلدا رو جشن گرفتیم. احساس خوبی به حضورشون دارم و این یعنی انتخاب خوبی داشتم.
شبهای زیادی صدات لالایی گفت. مهربونی و صبوریت لالایی گفت...بخاطر لالایی هات وقتی عصبانی شدی اومدم تبِ خشمت رو به بوی نرگس پاشویه کنم. آقای گلفروش گفت خانم یه دسته بسه؟ با خودم گفتم خیلی عصبانی بود که داد زد سرم، خیلی عصبانی بود که اسم حرفهای زشتش رو گذاشت صداقت. گفتم آقا پنج دسته بده. به نرگس ها گفتم من کاری از دستم برنیومد.شماها بلدین چیکار کنید؟گفتن ما برای هر دردی درمانیم.
آخرش نرگس ها رو نبرد. به نرگس ها گفتم چی شد پس؟ من روی حرفتون حساب کرده بودم.گفتن کسی که از ما بگذره خیلی غمگینه. رفتم کودک غمگینم رو تا مقصد رسوندم و برگشتم سمت خونه؛ با نرگس هایی که شب جایی رو نداشتن بمونن. نرگس باید باشی که بفهمی چقدر سخته یکی ازت بگذره...گفتم نرگس من باشید؛ من دوستتون دارم. اون حواسش که پرت میشه با پوتین از روی ساقه های ترد من هم رد میشه. به دل نگیرید. نرگس ها گفتن فاطمه زخم برداشتی که.
صبح فکرهاشو کرد عصبانیتش کم شد گفت چنین تصمیمی گرفتم. چون فکر کرده بود چون تصمیمش رو گرفته بود چون صبح شده بود دیگه شکستن ساقه های من و جای زخم حرفهاش یادش نبود. مهم هم نبود.
باید وقت کنم خودم رو مرهم بگذارم. جهان فاسد مردم گوش میدم و فکر میکنم غربت این روزهای من به غم روز جمعه پیشی گرفته.
وقتی حالش خوبه که نگم کارهای بدش رو که تلخ نشه کامش؛ وقتی هم که حالش بده نگم چون مثل مسلسل فقط شلیک میکنه و شنونده نیست. پس بقچه ی این حرفها رو کجا بگذارم که دست و پا گیر نشه و از هر طرف که میرم راه نفسم رو سد نکنه.
صدات رو که بالا می بری و هرچی به ذهنت میرسه رو به زبون میاری من هزارتکه میشم. بعد تنهایی باید دوباره از این هزارتکه یه آدم بسازم. میدونی چقدر سخته؟
دارم سهراب میخونم...ماهی زنجیری آب است من زنجیری رنج...دچار یعنی عاشق...کنار تو تنهاتر میشوم.
ببین حتی سهراب هم یکی رو داشته که کنارش تنهاتر بشه. سهراب هم حتما یکی رو داشته که بی رحم بوده و خودش رو منطقی می دونسته. شبت به خیر غمت نیز
خنده داره که واسه رسیدن به موقعیتی تلاش کنی بعد که به دست آوردیش فکر کنی درست همین بود؟! اشتباهی پیش نیامده ؟