دلم میخواد فکر کنم مرده...
اما چرا به خودم دروغ میگم من خودم انتخاب کردم نداشته باشمش؛ انتخاب درستی هم بود.
آدمی نبود که دلم بخواد برای داشتنش و نگهداشتنش بجنگم.
دیگه نیست و من نیاز دارم متمرکز بشم روی خودم؛ نبودنش شبیه وقتیه که آپاندیسم رو درآوردن. به دکتر گفتم حالا ازین به بعد بدون آپاندیس چی میشه؟ گفت فکرشو نکن چیز مهمی از دست ندادی.
راست میگفت که با دودوتا چهارتا انتخاب کرده؛ من با علم ریاضی انتخاب خوبی بودم. اما روبه روی آدمی که چرتکه انداخته برای خواستن و نخواستنش نمیشه احساساتی عمل کرد.
از عملکردم راضی ام
گفت شرایط اینه نمیخوای نمون
و من حس کردم خیلی وقته دیگه نمیخوام
باید نخواستنم رو مدام به خودم یادآوری کنم تا وقتی نبودنش عادت بشه؛ قطعا زمان زیادی نمی بره چون برای من مدتهاست که در سایه بوده...بوده و نبوده.
احساسم حتی اگر شکست باشه بعضی شکست ها خودش پیروزیه.
من خودمو میشناسم؛ فصل بعدی که بیاد انگار هرگز در زندگیم نبوده.
چشمی "چشمتر" میخواستم برای دیدار تو.
میگویی باید به توافق برسیم باید به نتیجه برسیم اما من دلم میخواهد یاد بگیرم و ببینم تو را؛ دیداری که بارش رحمت است بر بیابان
و فکر میکنم حالا این توافق اگر با نظر من پیش نرود هم، باز به منفعت من هست.
توافقی که ماحصلش "همراهی" باشد بیش ازینها می ارزد که بخاطر جزئیات کم ارزش به هم بریزد. جلوتر میرویم و اگر اشتباهی هم پیش آمده بود باهم میسازیم؛ باهم درستش میکنیم. ما همدیگر را داریم و نفس گرم تو دلگرمی و ثروت بزرگی ست برای من.
قد بودنت از قامت همه ی رویاهای من بلندتر بود
چه خوب شد که آمدی
جانانم
به قول شاملو؛ باقیمانده ی عمرم...
با مدیری که برای من کیک هویج می پزد چه باید کرد؟!
باید او را بوسید؛ حیف که کروناست :)
حسابدار واحد مالی که صورت وضعیت های ما رو تایید میکنه روز پدر برای من شیرینی خامه ای نگه داشته بود. شخصیت بذله گو و معاشرتی داره.
گفت بخور که یه نفری پدر منو درآوردی!
امنیت و احساس مثبتی به فضا میده و ملاحت عجیبی داره، به ندرت دیدم نخنده.
یک ساعت و چهل و پنج دقیقه دیر رسیدم و منتظرم مونده بود. بدون ذره ای بدخلقی...