گفتم صاحب آثاری که دیدیم چند ساله هستن؟ نشونم داد گفت سی. از درون آب شدم از خجالت. سپهر دید منو، فهمید چه حالی دارم. گفت الان ناراحتی که 27 سالت هست هیچ کاری نکردی؟ شرط می بندم داری فکر میکنی اگر 40 سالگی بمیری چقدر بی دستاورد و بی حاصل مردی! واقعا با همین کلمات و ادبیات داشتم فکر میکردم...یه صدایی پیچیده در سرم که میگه: آخرش هم هیچی.
عالیجناب پاسکال جمله ای دارن به این مضمون که بیشتر مشکلات بشر ناشی از این هست که نمیتونه آروم در یک اتاق بنشینه. من هم اگر این آروم گرفتن رو یاد بگیرم و بدونم خیلی از استرس ها و فشارها مال من نیست و دلیلی نداره در هر ماجرایی ورود کنم خیلی زندگی بهتری خواهم داشت.