بابا منتقل شد بخش و حالش رو به بهبوده. خونه پر از حالِ خوشه ... بهار پشت در ایستاده و فقط منتظره که بابا دعا رو بخونه.بعد ما دسته جمعی آمین بگیم و صداش خونه رو معطر کنه.
اینکه ادای نرنجیدن و ناراحت نشدن و بی تفاوتی رو دربیاریم نشونه ی قوی بودن نیست. من رنجیدم و با رنجشم زندگی کردم. گاهی به کلمه تبدیلش کردم به سکوت به دویدن و قدم زدن ...
مریم آدمِ الکی تعریف کردن از کسی نیست. امشب که میگفت دختر کوچیکه ی لوس و حساس و احساساتی ما چقدر محکم و منطقی شده؛ شادی در رگ هام جریان پیدا کرد.
*عنوان از آهنگ نوازش سیاوش قمیشی
گفت چند بار پارک لاله دیدمت از دور. اونجا پاتوق ترنس هاست. اونجا چیکار میکردی؟
دست بابا رو گرفت و آروم در گوشش گفت: دیشب سالگرد ازدواجمون بود آقارضا؛ بی معرفتی که خونه نبودی. بابا گفت چند سال شد؟ مامان شبیه نوعروس های پرکرشمه جواب داد: 51 سال.
گفتم دنیا ما رو در حراج معامله میکنه.گفتم اگر یه آدم قیمتی قدر خودش رو ندونه خیلی ضرر میکنه.