یک آهنگ ترکی هست که اولش این بود ؛ کوچلره سوسپمیشم ....
معنیش حدودا این بود که یار دارد از راه میرسد و کوچه را آب و جارو کردم و قند در استکان انداختم و بعد قربان صدقه یار میرود یک جور شیرین و دلبرانه ای.
التهاب آمدن یارش را میخرم بیقراری و شوق و امیدش را؛ حال خوشش با یارش را به یورو میخرم؛ گران میخرم اما آدم اگر به چنان حالی برسد دیگر پای معامله نیست.فروشنده نیست. غرض که اهل معامله ها به آن "حال" که باید نرسیدند.
میخواستم از تو باهیچ کس حرف نزنم. اما خوب صداش پیچید ....
شکستن تصویر تو حالم را خوب نمیکند؛ تو را خودم خط به خط کشیده بودم. از دوست داشتنت راضی ام. عشق راهی ست که آدم تنها میرود؛ معشوق تنهاترت میکند؛ تنهایی که دلپذیرترین بی صدایی جهان است.
مامان با دقت و هیجان نشسته رو به روی تلوزیون؛ سپهر داره پرتره صورت مامان رو میکشه. من دارم درس میخونم و همزمان مامان رو در فوتبال دیدن تنها نمیگذارم. بابا چند دقیقه یکبار با فریادهای مامان چرتش پاره میشه و از مامان میپرسه: گل شد؟ حال خونه خوبه. حال خونه معدل حال آدمهاشه.
در همان روزهای عزیزم تو بهم آرامش می دی تو همونی هستی که منتظرت بودم ....درست در همین روزها اگر داستانتان جدی شد و به ازدواج رسید توافق کنید از آقای همسر وکالت نامه محضری بگیرید برای طلاق. که برای رفتن منتظر کسب رضایت حضرت عشق نباشید. تازه اینجا مردتان میشود شریک.
پرهام از ساعت ۲ داره مجابم میکنه ازش عذرخواهی کنم؛ تماس بگیرم پیام بدم اما زندگی که خاله بازی نیست تو مامان عروسکم باشی عصر هم بری خونتون. آدمها غرور دارن احترام دارن وقتی آخ نمیگن درد بیشتری رو تحمل میکنن
خراب کردم و عذرخواهی خراب ترش میکنه مخصوصا که روی من خیلی حساب میکرد.
در عوض منو محک زد. هم برای خودش درد داشت هم من؛ هم من؛ هم من.
داشت مباحث آماری طرح را بررسی میکرد. نتیجه ها را که ارائه داد بعد گفت البته با امید ریاضی بخوایم نتیجه رو بگیم فرق داره و میشه روی این طرح کار کرد.گفت نظر شما چیه؟ اصلا گوش نداده بودم که نظری بدم.فرصت خواستم مجدد مطالعه کنم و بعد خدمت حضرتش برسم. فقط داشتم به پنجره خیال انگیز احتمالات از منظر امید ریاضی فکر میکردم.