من نفسم میگیره از هوای آدمها؛ این جور وقتها به تو پناه میارم . به زنگ شماره ی 4. به خونه ای که منزل امید ماست چون خونه شماست.
گفتم به جای جشن عروسیم میرم هند. مامان گفت نشستی یکی ببرت هند! خوب خودت حالا با تور برو. درست گفت مامان.خودت برای خواسته هات همت کن.
ترنم امروز پرسید گُشباب و لیوان از چی درس میشه؟ گفتم شیشه چینی ملامین سرامیک. گفتم اینا شی یه؟
نمیدونم وقتش هست یه روز ببرمش یه کارگاه رو ببینه یا هنوز زوده.
از بداخلاقی و طعنه زدن و غر زدن های خودم بدم میاد. دیگه نمیشه جهان فاسد مردم را بریزم دور؛ چون خودمم جزو همون جهانم.
امروز ترنم سه سال و نیمه رو دعوا کردم.
احساسم به خودم میدونی چیه؟تنفر.
چهارمین بار بود دعواش کردم؛ و آخرش منو بوسید و خداحافظی کردیم. اصلا یادش نموند.
کلید اگر نداشت که نمیتونست این همه در رو قفل کنه. احساس گوسفندی رو دارم که قسمت بار یه نیسان آبی نشسته و میدونه راننده داره میفرستتش ته دره و امیدواره راننده به خاطر سلامتی ماشین خودش هم شده ، جون گوسفندها رو تضمین کنه و به مسیر اصلی برگرده.