هویدا،کبریت و چند حقیقت دیگر

کلید اگر نداشت که نمیتونست این همه در رو قفل کنه. احساس گوسفندی رو دارم که قسمت بار یه نیسان آبی نشسته و میدونه راننده داره میفرستتش ته دره و امیدواره راننده به خاطر سلامتی ماشین خودش هم شده ، جون گوسفندها رو تضمین کنه و به مسیر اصلی برگرده.

مسیر مستقیم مسدود است*

همه چیزهای که برای خودت چیده بودی با ده پونزده سال کار بهش میرسی حداقل دو برابر دورتر شدن. جنگ خاصیتش همینه؛ اوضاع رو مبهم میکنه و هیچ کس نمیدونه زنده بیرون میره یا نه. فقط وضع ما از جنگ هم بدتره؛ چون شرایط بیرونی ظاهرا خوبه و مجالی برای سوگواری دسته جمعی نیست.

دیدی آخرش چی شد!

خدایا 

ما را درس عبرت دیگران قرار نده.

ممتحنه 5

برای سلامتیت دعا میکنم

هرچقدر هم که حرف نیچه رو درباره مرگ خدا باور کرده باشی باز یه جایی میترسی و انعکاس صدایِ : "خدایا کمکم کن " بین دالونها و راهروها و دیوارهای دلت می پیچه.

32 یا 35 ساله بود

اولین بار که رفتیم پل طبیعت ؛ وسط پل که رسیدیم دیدم یک نگهبان با هیکل تنومند اونجاست. حضورش فقط یک توجیه داشت: پرش از ارتفاع در لیست کم دردترین و سریع ترین خودکشی ها بود. امشب که خبر پریدن پسر رو از روی پل طبیعت خوندم به این فکر کردم که بیچاره نگهبان!

مثلث عشقی ها

قرار بود امروز با بابا و بابابزرگم طی یک حرکت کاملا مجردی بریم آبعلی وامامزاده هاشم که با سرماخوردگی بابابزرگ؛ بابا هم گفت بدون پدرزنم نمیام!

شطرنج

گفتم شما نظرت رو بگو 

گفت آدم خودش میدونه داره چیکار میکنه؛ تو هم میدونی. 

میخواستم از غفلتش نسبت به کل موضوع استفاده کنم و تاییدش رو برای بخشی که ازش آگاه نیست بگیرم. 

آقای تولد

غلامحسین ساعدی به هوشنگ مرادی کرمانی وقتی در ابتدای راه نویسندگی بوده توصیه میکنه نوشتن رو رها کن و سالها بعد که مرادی کرمانی از دست ساعدی برای کتابش جایزه میگیره؛ این خاطره رو تعریف میکنه و ساعدی میگه خوب شد به حرف من گوش ندادی!

حس عریان من به پیامش

یکی از مصیبت بار ترین لحظات زندگی اونجاست که برادرت ساعت 3:45 دقیقه صبح برات پیام بفرسته روزی که گذشت تولد فلانی بود مبارکت! خوب چرا مبارک من؟! یه روزی یه مساله ای بوده تموم شده رفته شما چرا همش فلاش بک میزنی نازنینم. 

کس سوخته خرمن را گوید به چه غمگینی؟*

داشتم براش تعریف میکردم یک روزی در عنفوان جوانی رفتم خواستگاری کردم از یک نفر برای خودم! 

همینطور که تخمه میشکست گفت آخرش چی شد؟گفتم سوال نداره که. ازدواج کردیم تا آخر عمر هم به خوبی و خوشی زندگی کردیم. خونه جنگلی گرمی داشتیم که از دودکشش همیشه دود حاصل از سوختن هیزم ها بیرون میرفت.