زندگی مجموعه ای از سازش ها، امتیاز دادن ها و امتیاز گرفتن ها است.
هاینریش بل، از داستانی بی معنی
فقط در بعید است که " ریگ آموی و درشتی راه او " را میشود شبیه پرنیان احساس کرد.
دلتنگی مثل یخ می مونه.
آب میشه آفتاب که بزنه دیگه اثری ازش نیست.
هر جای بی آنتی دیگه جهنم نیست :)
میفرمودن : ناامیدی م هم براشون قابل افتخاره
احساس نکنم خوشبختم که وجود داره؟!
ناسپاسی نیست؟
ممنون که شاه بال های منو به من برگردوندید.