با اینکه فکر میکنی نسبت به شما گارد دارم اما خوشحالم که در زندگیم حضور داری. هروقت یه جایی از زندگی در چاه ناامیدی و تاریکی محبوس میشم برام طناب میندازی و من با تو که سیستم خداپرستی امثال ما رو قبول نداری؛ باورم شده خدا هست.
*عنوان از سعدی
دویدن هات، لبخندهات، چشمهات دنیا را به بهشت بدل میکند.
پیش از تو ما به چه امیدی صبح ها بیدار میشدیم!
به خوب آمدن از قبل فکر میکنیم.اما چرا به خوب رفتن فکر نمیکنیم؟ دیر رفتن روزهای خوش گذشته را میسوزاند.همیشه به وقت باشیم چه در آمدن چه رفتن...
پرسید خانوم شما همیشه اینجوری هستی یا گاهی هم باوقاری؟ یه لحظه حس کردم بندباز سیرک خلیل عقابم که چنین چیزی گفته! لبخند زدم فقط. چی میشد گفت به چنین آدمی!