طالب آنست که از شیر نگرداند روی
یا نباید که به شمشیر بگردد رایت
سعدی
طالب آنست که از شیر نگرداند روی
یا نباید که به شمشیر بگردد رایت
سعدی
هر چیزی که تو رو از خودت بگیره
هرچیزی که تمرکزت رو از روی خودت برداره
میتونی ممنوع و حرام اعلام کنی.
سرم رو گذاشته بودم روی پای داداش کوچیکه فیلم می دیدم خوابم برد.
نشسته تا خودم بیدار شم و بیدارم نکرده...
مهربونیش تن پوشه؛ دلگرمی روزهای استخوان سوز و سرد.
زهرا رو گمش کردم.
صدای یکنفر در تمام محوطه اطراف غار علیصدر از بلندگوها پخش شد:
خانوم فاطمه سروری لطفا به روابط عمومی مراجعه کنید.
فکر کردم چقدر صدای گوینده آشناست.فاطمه سروری هم که منم...
اینها رو نوشتم که وقتی اینجا رو خوند بدونه برام مهمه هیچ وقت گمم نکنه.
اشتباهی شماره ی خونه رو گرفتم. یادم اومد کسی خونه نیست.
از آخرین بار که با شماره خونه بامن تماس گرفتن 16 روز گذشته...
هنوزم دلم میخواد پشت خط خونه صدای مامان رو بشنوم؛ تماس که میره روی پیغامگیر بال بال بزنم بگم مامان کجایی بابا شما چرا گوشی رو برنمیداری
اما نمیدونم
شاید دلم این رو نخواد
من واسه اینکه یاد بگیرم از دلتنگی نمیرم که رو شونه همه گریه نکنم پوست انداختم. فقط کسی که پوست انداخته میدونه چقدر درد داره. زنده زنده پوستم کنده شد و یه اخ بلند پیچید تو تنم در حالیکه منتظر بودم پوست جدید روی تنم رو بپوشونه...این معنی مسلم دلتنگی و ناامید نشدن بود.
بین داستان حسین و ابراهیم ، خدای ابراهیم یک جایی آِغوش باز میکنه و پناهگاه میشه...درست در لحظه ای که آتش بر ابراهیم گلستان میشه اما خدای حسین تا آخرین لحظه ها در سکوت تماشا میکنه.
ایمان داشتن به خدایی که در لحظه وارد عمل نمیشه و نجاتت نمیده...دل سپردن و راضی شدن به اینکه معجزه نمیکنه اما دوستت داره.
مامان میدونست وقتی گوشی رو خاموش میکنم و دلم گرفته و بدون کیف با کارت مترو و کلید از خونه بیرون میرم دارم میرم مسجد فیروزآبادی سر قبر جلال...
آقا محرم هم میدونه ارادتم به اون مسجد بخاطر قبر کنج دیواره.
مامان میپرسید دوست داشتن یه آدم که هم نیست هم هست چه حسی داره؟ میگفتم حس عجیبی داره ولی الان که دوست داشتنی ترین هام رو دفن کردم میفهمم دردناکه.
عیب از من هست. نباید عزیزترینمون از دارایی ها باشه. پدر و مادر، فرزند و پول و اعتبار دارایی هست. باید از همه بیشتر ایمانم رو دوست میداشتم؛ ایمانی که نمیدانم داشتم یا نداشتم...