امیرحافظم
دوست دارم به غمت در روزهایی که حالی شبیه حال من رو داشتی احترام بگزارم اما شوربختانه باید بگم روزگار خلاف مسیر غمهای ما پیش میره و هیچ جای خالی ای تا ابد خالی نمی مونه.
میوه ی دلم! به چشم دیدم روزگار رد زخم رو طلااندود میکنه و همیشه فرصت شیرین تری در راهه.
پسرم؛ صبح های شیرین غمِ شب های تار رو محو میکنه؛ فقط کافیه چشم اندازی باشه که بهش نگاه کنی و دمادم زل نزنی به تاریکی...