فرشید برای من و سپهر باباست، برای مریم و پرستو و پرهام هم به نوعی دیگر باباست. اما جنس پدری اش برای ستایش چیز دیگری ست. اما در نهایت نقطه مشترک این رابطه ها رفاقتی ست که در آن هست و رفیق بودن کار دشوار و پیچیده ای ست به رغم ظاهر سهل آن.