آرامش دارم...
چیزی که ماه ها بود نداشتم.
حالم خوبه و این ارمغان باارزشی هست.
شکوفه از پوست تن شاخه ها جوشیده و درختها بوسیدنی شدن.
چقدر عظمت و زیبایی جهان قابل ستایش هست؛ طبیعت راه خودش رو میره و این خیلی زیباست.
احساس امنیت میکنم وسط این همه نوسان؛ چون زندگی پیش تر به من یاد داده به تلنگری میتونه همه چیز به هم بریزه. هر لحظه ای میتونه لحظه ی آخر باشه و نباشه و این از قبل در من بود. زندگی با ما یا بی ما ادامه داره و این گرچه در ابتدا ناامید کننده ست اما به مرور باعث میشه لحظه ها ارزشمندتر بشن .