ساعت چهار و چهل و پنج دقیقه صبح.بیدار شدم دیدم خونه سرد شده. برق نبود. شارژ پاوربانک و گوشیم هر دو رو به اتمام...فیوز های داخلی واحد و فیوزهای اصلی و مینیاتوری ساختمان چک کردم مشکلی نبود. تماس گرفتم با 121 قطعی رو گزارش دادم. کلید برداشتم برم بنشینم در پارکینگ داخل ماشین با کابل USB موبایل رو شارژ کنم دیدم برق پشت باتری نمیاد. تلاش...کاپوت...برق ماشین...فیوزهای زیر فرمون...از خیابون صدا ی چند تا آقا می اومد که دنبال قطعی برق میگشتن.با احتیاط در باز کردم گفتم آقا من با اداره برق تماس گرفتم. گفت یک ربع دیگه وصل میشه. فکر کردم تماس با امداد ایران خودرو وقتی میشه صبح از همسایه یا داداشها سیم باتری به باتری بگیرم و مشکل ماشین حل کنم فقط صرف هزینه اضافه ست. فلذا الان اومدم زیر سه لایه پتو دارم پست می نویسم تا برق بیاد و دلهامون رو به قدومش نورانی کنه.
اگر اولش تماس میگرفتم سعید فرشید امید علی بیان اوضاع رو روبه راه کنن حتما الان انقدر احساس رضایت قلبی نداشتم و فکر میکردم یک کودکم که مدام به مراقبت نیاز داره.