به کرات از آدمها میشنوم: چقدر راحت کنار اومد. چقدر آدم سرد و راحتی هست.

آدمها درون رو که نمی بینن. گیرم حس کنن غمگین نیستم؛ آیا ذره ای اهمیت داره؟