آدمها نه اینکه لزوما دو رو و دروغگو باشن
فقط گاهی شناختشون از خودشون به شدت آرمانی و ایده آل هست و درکی از نقصهای خودشون ندارن.
یا انقدر عزیز و مهمن که عیبهاشون رو فرو نکنیم تو چشمشون و با مدارا کنارشون باشیم و درکشون کنیم و باعث بشییم به شناخت بهتری از خودشون برسن
یا انقدر بی اهمیت هستن که عیبهاشون رو فرو نکنیم تو چشمشون و با مدارا کنارشون باشیم و ارتباطات حداقلی رو حفظ کنیم برای گذران زندگی.
فقط اینکه لطفا کسی رو با عیبهاش کور نکنید. ما همه مثل هم هستیم.