دوچرخه چقدر شبیه زندگی لاک پشتی هست؛ تنهایی آدم رو به رسمیت میشناسه و احترام زیادی برای فردیت قائل میشه؛به این دلیل که در تنهاییش حرکت هست و اختیار. نمیدونم شاید هم از ذوق زدگی یاد گرفتن دوچرخه سواری دارم درباره ش شاعرانه نظر میدم:)