اعتقاد به جهان پس از مرگ حداقل برای ما قشر ضعیف یا متوسط رو به ضعیف این لطف رو داشته که حس کنیم رنج هایی که برای ادامه دادن زندگی تحمل کردیم بیهوده نبوده و یه جایی قراره به نداشته هامون برسیم.جایی به نام بهشت.
فکر میکنم خدا ننشسته با رنج های ما همدردی کنه؛ ما نهایتا بخش ناچیزی از نظم کائناتیم و جزئی از کل هستیم ؛ کلی که ازش بی خبریم. دیشب که اینا رو گفتم بهم گفت تو با این افکارت چرا چادر سر میکنی؟ ربط حرفم رو با جوابش نفهمیدم.