چقدر ما عجیبیم؛ به جایی میرسیم که تامین نیازهای اولیه میشه حسرت؛ مثلا اینکه کاش ۶ ساعت وقت بشه بخوابم.
بعد انقدر این روند تامین نشدن ادامه داره که مثلا فرصت ۶ ساعت خواب هم که پیش میاد به خودمون میگیم حالا تو که عادت داری به کم خوابی؛ از وقتت استفاده کن یه کاری انجام بده.