حدفاصل " احساس ارزشمندی بیرونی" تفاوت این هست که برای یکی در اولویت باشی یا اینکه فقط بی اهمیت نباشی.
حالا اومدیم و در اولویت نبودی؛ گاهی این در اولویت نبودن طبیعت یک رابطه ست. مثلا برای رییسم مهم نیست من دلم گرفته یا نه ولی براش مهمه کارم رو درست انجام میدم یا خیر.
اما دوستم مثلا یا در کل آدمهایی که برای من اولویت هستن اگر من براشون اولویت نباشم و فقط در حدی توجه دریافت کنم که مرده و زنده م فرق کنه؛ اینجا باید استپ داد .
رابطه ای که شما همیشه به میزانی که دهنده هستید دریافت نمیکنید رابطه سالمی نیست به گمانم. ما فقط درباره فرزندان و والدینمون حق داریم بی قید و شرط محبت کنیم؛ بقیه ارتباطات نه معامله گونه؛ اما حدود و ثغوری داره که اگر رعایت نشه ترتیب اثر میدیم و شخص مورد نظر رو از جایگاه ویژه ای که در ذهنمون داره خلع میکنیم به این صورت که ممکنه آدمی که برای هر روز دیدنش در برنامه های روزانه مون وقت اختصاص میدادیم به قدر شهروند ناشناسی در نپال فقط منجر به غلیان احساس انسان دوستی ما بشه و السلام.