با افتخار از زن هایی تعریف میکرد که در سرتاسر زندگیش حضور داشتن.( دقت کن میگفت زن ها نه خانوم ها)
اول فکر کردم چه شخصیت تهوع آوری! بعدتر یه مرد غمگین دیدم که هرکس به زندگیش اومده نمونده و ترکش کرده. مردی که حقیقت رو برای خودش آراسته بود تا قابل تحمل بشه.
*عنوان از فاضل نظری