خودت را برسان که مثل قدیم قدم بزنیم شعر بخوانیم و حواسمان از راه و ساعت پرت شود یک جای دور و خودمانی. خودت را برسان که ساعت ها برایم از فیلم هایی که دیدی و کتابهایی که خواندی حرف بزنی و من وقت قدم زدن با تو یادم برود آدم از راه رفتن های طولانی خسته میشود.