اوایل در پیچ و خم کوه اگر سگی می دیدیم گوشه ای صبر میکردیم تا یکی عبور کند و ما هم جرئت کنیم مسیر را طی کنیم.حالا ما راهمان را می رویم سگ ها هم از کنارمان رد میشوند.چاره دیگری نداشتیم.  گاهی چاره ای نداشتن خودش یک راه چاره ست.