یک معنی اش این است به روزی میرسی که لبخند آدمها و مهربانیشان نشانه ی دوست داشتن و دلیل اعتماد نیست؛بدیهایشان هم تو را نمیراند.
حتی اگر در تمام روز داری نقش کسانی را بازی میکنی که اداهای خوب آدمها را باور میکند,شب که شد نقاب بلاهت و سفاهت را کنار بگذار و به خودت یادآوری کن حقیقت دورتر ایستاده.